Ο μεγάλος ζωολόγος Αριστοτέλης στο βιβλίο του Περί των ζώων ιστορίαι (612 β 18 θι) περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο το χτίσιμο της φωλιάς του χελιδονιού: «Όταν βάζει το άχυρο στη λάσπη ακολουθεί την ίδια διαδικασία με τον άνθρωπο. Ανακατεύει δηλαδή τα στελέχη με τη λάσπη κι αν του λείψει η λάσπη βρέχεται και κυλιέται με τα βρεγμένα φτερά του στη σκόνη. Ακόμη, χτίζει τη φωλιά, όπως οι άνθρωποι, βάζοντας πρώτα κάτω τα σκληρά υλικά και φτιάχνοντας τη στα μέτρα του».
Επίσης αναφέρεται με λεπτομέρειες (612 β 28 θι) στη διατροφή των νεοσσών: «Για την τροφή των μικρών τους φροντίζουν τόσο το θηλυκό όσο και το αρσενικό ταϊζουν το καθένα με ορισμένη σειρά, έχοντας στο νου τους ποιο έφαγε πριν, ώστε να μην φάει δυο φορές. Και στην αρχή καθαρίζουν οι ίδιοι τις ακαθαρσίες των νεοσσών, αλλά όταν μεγαλώσουν τους μαθαίνουν να γυρνούν και να τις διώχνουν έξω από τη φωλιά».
Παρατήρησε επίσης ότι τα χελιδόνια μπορεί να γεννήσουν δύο φορές κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου ( 544 α 24 Ε ): «Από τα πτηνά, τα άγρια, όπως έχουμε πει, ζευγαρώνουν κυρίως και γεννούν μια φορά το χρόνο, αν και το χελιδόνι και ο κότσυφας γεννούν δύο φορές».